تاریخ جامعه ایران را که ورق میزنیم ، دور نیست زمانی که حوزه های علمیه در ایران توطن گزیده و زمام امر علم و دین را به دست گرفته است .صفویه به جهاتی از جمله نیاز به نرم افزار علمی و تمدنی تحول بنیادین در کشور به عالمان دینی و نهاد حوزه های علمیه نیاز داشت و لذا دست به دامان عالمان شیعه در حوزه جبل عامل شد و نهاد علم دینی در کشور را بنا نهاد .
این نهاد، میراث هزار ساله سلف عالمان شیعه بود که ازدیرباز مکتب بغداد و نجف و سامراء و حله را تشکیل داده بودند واکنون به دست ایشان رسیده بود و گردش روزگار این میراث را نزدیک به یک قرن است که به قم منتقل کرده است.
ویژگی منحصر به فرد این نهاد علمی و دینی در طول این سالیان پویایی و روزآمدی آن بوده ؛ اما آیا حوزه امروز نیز چنین مزیت نسبی را پشتوانه خود کرده است؟نقدی که بر حوزه دیروز نبود اما بر حوزه امروز هست؛ این است که حوزه دیروز از دنیای زمان خود عقب نبود، بلکه جلوتر بود.
